Το συναίσθημα του θυμού είναι ίσως από τα πιο «παρεξηγημένα» συναισθήματα. Προκαλεί φόβο τόσο σε αυτόν που τον εκφράζει, όσο και σε αυτόν που τον δέχεται. Αυτό συμβαίνει επειδή συνήθως το συναίσθημα του θυμού συνοδεύεται από μια σύγκρουση, μια κρίση ή ένα περιστατικό που δυσκολεύονται όλοι να το διαχειριστούν. Όμως, το συναίσθημα του θυμού αποτελεί πραγματικά ένα από τα πιο λειτουργικά συναισθήματα όταν αξιοποιηθεί με τον κατάλληλο τρόπο.
Έχει αρχίσει να μυρίζει Χριστούγεννα… η θερμοκρασία πέφτει, τα σπίτια ντύνονται με χαλιά, τα τζάκια ζωντανεύουν και η εορταστική ατμόσφαιρα αρχίζει σιγά σιγά να ξετυλίγεται.. Μα ξετυλίγεται….; Όχι, δεν ξετυλίγεται… όχι όπως παλιά. Κάτι δεν ταιριάζει πια.. Κάτι έχει αλλάξει… Και όλοι ξέρουμε τι είναι αυτό.
Οι περισσότεροι από εμάς ακούνε πολύ συχνά – έως καθημερινά πλέον – τη φράση «μην αγχώνεσαι». Μια φράση που προκαλεί το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό, για το οποίο λέγεται. Μια φράση τόσο ενοχλητική, όσο και το ίδιο το άγχος. Μια φράση, που το άκουσμά της οδηγεί τις περισσότερες φορές σε περισσότερα συμπτώματα από το ίδιο το άγχος.
Κάθε χρόνο τις μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς εκατομμύρια παιδιά σε κάθε γωνιά της Γης περιμένουν ανυπόμονα τον ερχομό του Αη Βασίλη, του αγαπημένου ασπρομάλλη γέροντα με την κόκκινη στολή, που με το σακί του γεμάτο δώρα θα ταξιδέψει σε μια νύχτα τον κόσμο ολόκληρο… Με το τρυφερό Χο Χο Χο, πάνω στο ιπτάμενο έλκηθρο που το σέρνουν οχτώ τάρανδοι, αναλαμβάνει να κάνει τα όνειρα των παιδιών πραγματικότητα, αγγίζοντας τις ψυχές τους με τον δικό του μαγικό τρόπο.
Το συναίσθημα του θυμού προκαλεί φόβο και στα παιδιά και στους γονείς, επειδή συνήθως συνοδεύει μια σύγκρουση, μια κρίση, ένα περιστατικό που δυσκολεύονται να το διαχειριστούν. Όμως, το συναίσθημα του θυμού των παιδιών μπορεί πραγματικά να αποτελέσει μια ευκαιρία για σωστή διαπαιδαγώγηση.
Ο όρος «Σχολική άρνηση» του παιδιού αναφέρεται στην ακούσια μη παρακολούθηση του σχολείου, που συνοδεύεται με άγχος και συχνά με καταθλιπτική διάθεση. Είναι σημαντικό να μην συγχέουμε τη σχολική άρνηση με τις πρώτες αρνητικές αντιδράσεις που εκδηλώνει το παιδί όταν πρωτοπηγαίνει στο σχολείο ή στην αρχή μιας σχολικής χρονιάς.
«Όταν κάνεις παιδί, θα με καταλάβεις…». Μια φράση που έχουν ακούσει οι περισσότεροι (αν όχι όλοι) άνθρωποι όταν ήταν παιδιά από το γονιό τους. Μια φράση που τελικά χρησιμοποίησαν και οι ίδιοι, όταν έγιναν γονείς, στα δικά τους παιδιά. Μια φράση τόσο παλιά, που φτάνει να γίνεται «διαχρονική» και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «απόφθεγμα»! Μια φράση με τέτοια δυναμική, που δεν αφήνει πολλά περιθώρια απόκλισης.
Ο φόβος της απώλειας του συντρόφου είναι από τους μεγαλύτερους φόβους του ανθρώπου. Είναι μια έννοια που έχει πολλές οπτικές και για τον καθένα μπορεί να έχει και διαφορετική σημασία. Για πολλούς ανθρώπους, ο φόβος της απώλειας μπορεί να λειτουργήσει και ως κριτήριο σωστής επιλογής συντρόφου. Η παρεξήγηση έγκειται στο γεγονός, ότι αγάπη θεωρείται «να μη μπορώ χωρίς εσένα και να φοβάμαι μη σε χάσω από τη ζωή μου».
Η οικονομική κρίση έχει πλέον εντελώς διαφορετική διάσταση και καταγράφεται τελείως διαφορετικά σε σχέση με τρία χρόνια πριν, όταν πρωτοακούσαμε περί οικονομικής κρίσης. Σε άλλες περιπτώσεις έχει εξελιχθεί σε κρίση όλων των μορφών, ενώ σε άλλες έχει απλώς αποκαλύψει την «κουκουλωμένη», ήδη υπάρχουσα κρίση.
Για τους περισσότερους ανθρώπους, ένας καβγάς, ένας τσακωμός, μια σύγκρουση είναι μια εξαιρετικά δυσάρεστη κατάσταση και κατά συνέπεια «χρειάζεται να αποφευχθεί όσο γίνεται». Μια σύγκρουση προκαλεί φόβο για αυτό που θα ακολουθήσει, αγωνία και θυμό για αυτό που μπορεί να προηγήθηκε και πολλές σκέψεις και συναισθήματα όσο διαρκεί…