Τριανταφυλλιά Χαρίλα, Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια, MSc Εργασιακή Υγεία, Ειδίκευση στην Υπαρξιακή Συστημική & Οικογενειακή Ψυχοθεραπεία

Ομαδική Ψυχοθεραπεία

“Η ομαδική θεραπεία είναι μία μεταμορφωτική εμπειρία που αξίζει να την βιώσουν όλοι”

Η ομαδική ψυχοθεραπεία έχει στόχο την κατάκτηση της προσωπικής αυτογνωσίας και την ανάπτυξη λειτουργικών τρόπων σχετίζεσθαι των μελών. Ο θεραπευτής έχει ευθύνη να δημιουργήσει κλίμα αποδοχής, σεβασμού, ασφάλειας και εμπιστοσύνης, ώστε να γίνει και να λειτουργήσει η ομάδα ως «ασφαλής χώρος», για να ανοιχτούν και να δουλέψουν τα μέλη της.
Διαβάστε το άρθρο…

«Εσύ είσαι δυνατός!» «Εσύ θα τα καταφέρεις!» «Δεν σε φοβάμαι εσένα!» ή αλλιώς το «παιδί-γονιός»

«Εσύ είσαι δυνατή!» «Εσύ θα τα καταφέρεις!» «Εσένα δεν σε φοβάμαι!»
«Εσύ είσαι δυνατό παιδί!» «Δεν σε φοβάμαι!» «Ξέρεις να τα βγάζεις πέρα!» «Εσύ τα καταφέρνεις!»
Φράσεις οικείες και πολυ-χρησιμοποιημένες… που απευθύνονται στο παιδί και πραγματικά γεμίζουν καμάρι και περηφάνια το γονιό. Για να δούμε, όμως, τι κρύβεται πίσω από τον περήφανο γονιό και το δυνατό αυτό παιδί.

Διαβάστε το άρθρο…

Σχέση μητέρας – κόρης: φροντίζοντας μια ανικανοποίητη μητέρα

Ο τίτλος μοιάζει παράδοξος, καθώς αυτό που έχουμε όλοι στο μυαλό μας είναι η μητέρα να φροντίζει ένα παιδί κι όχι το παιδί μια μητέρα.
Πολλές γυναίκες και νέες κοπέλες φτάνουν στο γραφείο μου με μια αγωνία εκπλήρωσης προσδοκιών. Μια απροσδιόριστη αίσθηση. Μια αίσθηση μόνιμης υποχρέωσης να προσφέρουν.

Διαβάστε το άρθρο…

Εγώ… οι φόβοι μου… και ο υπόλοιπος κόσμος

«Φοβάμαι…». Φοβάμαι γιατί έχω επίγνωση; Φοβάμαι γιατί δεν ξέρω να προσπαθώ; Φοβάμαι γιατί ζητώ να με προστατεύουν; Φοβάμαι γιατί γνωρίζω την ευθύνη μου; Φοβάμαι γιατί ζητώ να μου χαρίζονται;
Φόβος. Ένα συναίσθημα πολύ δυνατό. Άλλοτε προστατευτικό, άλλοτε καθηλωτικό.
«Φοβάμαι…» Μια παραδοχή, που τις περισσότερες φορές δεν οφείλεται στο θάρρος να αναγνωρίζω, αλλά στην παραίτηση από το να προσπαθώ.

Διαβάστε το άρθρο…

Η θηλυκότητα σε μια μεταμοντέρνα εποχή

Σε μια εποχή που η ισότητα είναι δοσμένη, δεδομένη και αυτονόητη, η ίδια η γυναίκα καταστρέφει τη θηλυκότητά της. Πέρασε από την ισότητα στην ομοιότητα. Αποτάσσεται τα πολύ όμορφα θηλυκά της στοιχεία. Γίνεται όμοια. Αφομοιώνεται. Υιοθέτησε το «ανδρόγυνο look» σε όλους τους τομείς. Φρόντισε να εξαφανίσει την τρυφερότητά της στο βωμό των πολυεθνικών. Εξαντλείται σε μια εύθραυστη αισθητική – φαινομενικά ανταγωνιστική και δυναμική – και στερεί τον εαυτό της από την ομορφιά των συναισθημάτων της. Είναι πολύ λίγο.

Διαβάστε το άρθρο…

Η ανάγκη μου για τελειομανία

Πολλά κατορθώματα και επιτεύγματα… συνεχώς αυξανόμενοι και πολλές φορές ανέφικτοι στόχοι.. πολλές προσδοκίες βασανιστικές.. αγωνία για την κριτική των Άλλων…. αγωνία για την εικόνα στον Άλλο..

Διαβάστε το άρθρο…

Τ’ αστέρι ψάχνω να βρω το φωτεινό….

Η πόλη φοράει τα χριστουγεννιάτικά της!! Το ίδιο και τα σπίτια μας! Μυρίζει γιορτές… μυρίζει χαρά… μυρίζει βούτυρο.. μυρίζει παιδικά χαμόγελα. Χριστούγεννα. Η γιορτή των παιδιών. Αλήθεια, γιατί μόνο των παιδιών;; Μόνο τα παιδιά έχουν δικαίωμα στα Χριστούγεννα; Γιατί; Επειδή είναι ξένοιαστα; Επειδή δεν έχουν υποχρεώσεις και «σκοτούρες»; Και οι γονείς χρειάζεται να γιορτάζουν μόνο μέσα από την νοσταλγία των παιδικών ξένοιαστων χρόνων; Μόνο έτσι μπορώ να γιορτάσω;

Διαβάστε το άρθρο…

Αυτοεκτίμηση & τελειομανία: όταν τίποτα δεν μοιάζει να είναι αρκετό

Η εξέλιξη, η ανάπτυξη, το προχώρημα του κάθε ανθρώπου και η βελτίωση της ζωής του είναι στοιχεία που όχι απλά πρέπει να υπάρχουν, αλλά πολλές φορές πρέπει να θεωρούνται αυτονόητα. Είναι βασική προϋπόθεση για να μην οδηγηθεί ο άνθρωπος στην παραίτηση από τη ζωή και το βούλιαγμα. Υπάρχει ένα σημείο σε αυτή την πορεία, όπου αυτό το προχώρημα γίνεται παγίδα: είναι τότε που ο άνθρωπος έχει μια μόνιμη αίσθηση ότι «πρέπει να κάνω κάτι παραπάνω», ότι «μόνο αυτό δεν φτάνει», «μήπως θα έπρεπε να μην είχα κάνει αυτό, αλλά κάτι άλλο;». Οι σκέψεις αυτές ενώ φαίνεται να βασίζονται στην εξέλιξη και το προχώρημα, κρύβουν μια αίσθηση ότι «είμαι λίγος» και ένα αίσθημα ανικανοποίητου.

Διαβάστε το άρθρο…

Η οικονομική παροχή του γονιού στο ενήλικο «παιδί».. μήπως κοστίζει πολύ ακριβά;

Μια γυναίκα 40 ετών, παντρεμένη, την έχει επισκεφθεί η μητέρα της στο σπίτι. Κάθονται στην κουζίνα, γιατί εκείνη μαγειρεύει και συζητάνε.
«‘Έχει χαλάσει ο απορροφητήρας. Ελπίζω τον άλλο μήνα να καταφέρουμε να αγοράσουμε», λέει στη μητέρα της.
«Θα σου τον πάρω δώρο εγώ. Για δώρο Χριστουγέννων», απαντά εκείνη.
Είναι όμως ακόμη Σεπτέμβρης. Γιατί να πει κάτι τέτοιο; Αυτή η μητέρα είχε κάνει δώρο τα χαλιά του σπιτιού τα προηγούμενα Χριστούγεννα ως δώρο για τα γενέθλια της κόρης της που είναι την Άνοιξη.

Διαβάστε το άρθρο…