Συνήθως, η πρωταρχική έννοια των γονιών σε σχέση με το διαζύγιο είναι «Πώς να το πω στο παιδί για να μην το πληγώσω;». Η απάντηση, δυστυχώς, είναι ότι ένα διαζύγιο πάντα πληγώνει. Και δεν πληγώνει μόνο το παιδί. Πληγώνει και τους γονείς. Όμως, υπάρχει ένα διαζύγιο που είναι «το καλύτερο» και αυτό είναι το «ξεκάθαρο διαζύγιο».
Το παιχνίδι αποτελεί μια βασική δραστηριότητα στη ζωή του παιδιού. Παίζει καθοριστικό ρόλο στη σωματική, την ψυχοσυναισθηματική, την κοινωνική και τη γνωστική του ανάπτυξη. Μέσα από το παιχνίδι το παιδί έχει την δυνατότητα να δράσει ελεύθερα, να ζήσει σε ένα κόσμο φανταστικό που μπορεί να εξουσιάσει, να εκφράσει τα συναισθήματα του, να μάθει τον εαυτό του και τους ανθρώπους γύρω του να εξερευνήσει το περιβάλλον του.
Η περίοδος πριν & μετά τον τοκετό: εγκυμοσύνη, επιλόχεια κατάθλιψη και η θέση του πατέρα
Η εγκυμοσύνη για τη γυναίκα είναι μια εξελικτική διεργασία, από την οποία προκύπτει ένας μεταποιημένος εαυτός. Η γυναίκα καλείται και «πρέπει» να βρεθεί σε μια υπέρβαση του εαυτού. Κυοφορεί 9 μήνες και ταυτόχρονα είναι κρίσιμο και απαραίτητο να αντιληφθεί ότι το μωρό είναι ένα ξεχωριστό ον.
Ακόμη και πριν από τη γέννησή του ένα μωρό κινητοποιεί αντιδράσεις και γεννά συναισθήματα στα μέλη τόσο της πυρηνικής όσο και της ευρύτερης οικογένειας. Οι γονείς των γονιών θα φορέσουν τον πολυπόθητο ρόλο του παππού και θα κληθούν να συναντήσουν και τα παιδιά τους σε ένα νέο ρόλο: το ρόλο του γονιού. Κι ενώ αυτή η συνάντηση μόνο όμορφη είναι, κάπου φαίνονται και οι δυσκολίες της σχέσης.
Το ένα παιδί είναι πιο υπεύθυνο ή ώριμο, ενώ το άλλο πιο πρόσχαρο και κοινωνικό. Το ένα παιδί είναι πιο ανεξάρτητο, ενώ το άλλο έχει ανάγκη περισσότερη φροντίδα. Η συμπεριφορά (ή το σύμπτωμα) του ενός μέλους γίνεται λειτουργία και ερέθισμα για τη συμπεριφορά των υπόλοιπων μελών της οικογένειας, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας ιδιαίτερης και μοναδικής οικογενειακής διεργασίας. Έτσι, το «πρόβλημα» ή «σύμπτωμα» ενός μέλους είναι υπόθεση όλης της οικογένειας. Είναι άσκοπη και αδύνατη η κατανόηση της συμπεριφοράς ενός μέλους της οικογένειας, ανεξάρτητα από τη συμπεριφορά των υπόλοιπων μελών.
Είναι πολλοί οι γονείς που πιστεύουν ότι αυτά τα Χριστούγεννα δεν θα μπορέσουν να δωρίσουν στα παιδιά τους ότι δώριζαν τα προηγούμενα Χριστούγεννα. Είναι πολλοί οι γονείς που ανησυχούν, αγωνιούν και φοβούνται για το πώς «θα περάσουν» στα παιδιά τους την οικονομική τους δυσκολία, η οποία σημαίνει για εκείνα λιγότερα δώρα, λιγότερα ρούχα, λιγότερα παιχνίδια.. Πίσω από το μεγαλύτερο κομμάτι αυτού του φόβου και της αγωνίας για το πόσα μπορούν να προσφέρουν κρύβονται οι ενοχές. Ενοχές που δεν αφορούν μόνο στην περίοδο των Χριστουγέννων και των δώρων.
Το συναίσθημα του παιδιού μπορεί να αποτελέσει πολύτιμη πληροφορία για το γονιό και η έκφρασή του ευκαιρία για μοίρασμα, άνοιγμα και διαπαιδαγώγηση. Μπορεί να το αξιοποιήσει για να έρθει πιο κοντά στο παιδί, αλλά και για να το εκπαιδεύσει σε κανόνες συμπεριφοράς. Αυτό που συμβαίνει συνήθως είναι το εξής: οι γονείς επιτρέπουν την έκφραση οποιουδήποτε θετικού ή ευχάριστου συναισθήματος, αλλά δυσκολεύονται στην έκφραση των αρνητικών συναισθημάτων των παιδιών τους.
Στο άκουσμα ή στη σκέψη αυτής της φράσης, πολλοί γονείς που έχουν αποφασίσει ή που σκέφτονται να χωρίσουν αλλάζουν γνώμη. Θεωρούν ότι είναι προτιμότερο να μείνουν μαζί για το «καλό του παιδιού», έστω «μέχρι να μεγαλώσει και να καταλάβει». Από τη μια για να μη «στιγματιστεί» κι από την άλλη για να μεγαλώσει και με τους δυο του γονείς. Προτιμούν να «θυσιάσουν» τη δική τους ζωή, για το παιδί.
Οι διαταραχές διατροφές ενός παιδιού μπορούν να θεωρηθούν ότι είναι από τις πιο πολύπλοκες διαταραχές τόσο ως προς την αιτιολογία, όσο και ως προς την αντιμετώπιση. Ενώ μοιάζουν να χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης (ειδικά στην περίπτωση της ανορεξίας), γιατί μπορεί να απειληθεί η ζωή του παιδιού ή να υποστούν ανεπανόρθωτη βλάβη κάποια ζωτικά του όργανα, ταυτόχρονα αυτή η πίεση και η αγωνία της «άμεσης λύσης» είναι πολύ πιθανό να επιδεινώσουν το πρόβλημα.
H προσαρμοστικότητα μιας οικογένειας αναφέρεται στην ικανότητά της να μεταβάλει την ιεραρχική δομή, τους ρόλους και τους κανόνες που ρυθμίζουν τις σχέσεις των μελών, ώστε να μπορέσει να χειριστεί κάποιες εξωτερικές συνθήκες ή ακόμα και εξελικτικές ανάγκες του συστήματος. Ειδικότερα στην προσαρμοστικότητα υπάρχουν οι εξής έννοιες: η δύναμη στην οικογένεια (ποιος έχει τον έλεγχο, οι κανόνες πειθαρχίες κλπ), ο τρόπος που γίνονται οι διαπραγματεύσεις σε διάφορα θέματα, όταν πρέπει να ληφθούν αποφάσεις, η σχέση μεταξύ των διαφόρων ρόλων και οι κανόνες που ρυθμίζουν τις σχέσεις.